To będzie szczery do bólu post o naszych (choć bardziej moich) motywacjach „pójścia w las”
1) Za głosem serca
Najważniejszy, a za razem bezpośredni powód dla którego obraliśmy taki styl życia jest prosty: podążaliśmy za głosem naszych serc. Droga, która nas tu przywiodła była długa, wyboista i zaskakująca! Nie mieliśmy planu, a jedynie marzenie i zaufanie, że się spełni 
Natomiast fakt, że nasz dom nie ma podłączenia do sieci, uczynił go w naszych oczach jeszcze bardziej atrakcyjnym. O tym poniżej.
2) Zainspirowani do działania
Przez kilka lat mieszkaliśmy w Walii, gdzie poznaliśmy wielu niesamowitych ludzi, którzy żyją off grid. Dzięki nim otworzyliśmy oczy na nowe możliwości i alternatywny styl życia. Dostaliśmy na prawdę porządną dawkę inspiracji!
Był to również czas, w którym bardzo mocno interesowaliśmy się zrównoważonym życiem, parmakulturą, ekologią, ale również mas produkcją, globalizacją. Ogólnie mówiąc zniszczeniami, jakie człowiek wyrządza na Ziemi. Oglądaliśmy masę filmów dokumentalnych i najzwyczajniej zdaliśmy sobie sprawę z tego, że my, (jako jednostki) chcemy żyć inaczej. Podążanie za utartymi schematami jawiło się nam jako droga donikąd. Natomiast możliwość realnego, pozytywnego wpływu na środowisko oraz na własne życie była bardzo pociągająca. Zapragnęliśmy żyć i działać w zgodzie z własnymi wartościami, a nie z tym co dyktuje współczesna „cywilizacja”.
3) Szacunek do Planety
Nie będę ściemniać, że od zawsze myślałam o Planecie. Oczy w tym temacie otworzył mi Tomek. Wcześniej nie zastanawiałam się głęboko nad takimi kwestiami ochronny środowiska. Tomek natomiast odkąd pamięta nosi w sobie ogromne pokłady miłości do przyrody i jej zasobów. Często mówi, że „Ziemia by sobie świetnie dała radę bez nas”. Według niego, człowiek obłupuje Planetę z dóbr naturalnych oraz marnotrawi jej zasoby.
Według Tomka, my-ludzie jesteśmy gośćmi na Ziemi (i to takimi gośćmi, którzy nie potrafią się tu kulturalnie zachowywać – nażrą się, napiją i zostawią po sobie syf).
Chociaż nie chcemy tego przyznać wprost, to coraz ciężej jest nam nie zauważać powiązania między działalnością człowieka, a degradacją środowiska naturalnego. Ty to widzisz. Ja to widzę. Widzą to także właściciele korporacji, fabryk oraz kopalni. Mimo to, wciąż udajemy, że nie jest tak źle. W dalszym ciągu pożeramy zasoby Ziemi, a potem je wydalamy do dziury w kiblu. I nie chodzi mi tu o normalne życie, ale o konsumpcjonizm i nadmiar -zużywamy dużo, dużo więcej niż potrzebujemy! Oczywiście ja byłam taka sama – konsumentka pełna gęba. Jednak poszerzanie świadomości na temat mechanizmów takich jak np. planowane przedawnienie (co jest jawnym skandalem!) sprawia, że człowiek zmienia swoje myślenie i postępowanie.
Wracając do postawy Tomka…. jego szacunek do przyrody ma wiele przejawów w codziennym życiu. Jednym z nich jest naprawianie bądź próba naprawy dosłownie wszystkiego, co szwankuje. Nawet rzeczy „tanie”, które łatwiej byłoby po prostu zastąpić nowymi. Dlaczego? Bo szkoda mu zasobów. Bo docenia pracę ludzką, jaka została włożona w produkcję danej rzeczy.
Kiedyś stukałam się w głowę i mówiłam, że to bez sensu.. Teraz już rozumiem i po prostu obserwuję jak Tomek z pełnym zaangażowaniem naprawia swoje 10 letnie buty..
4) Myśl techniczna
Brak podłączenia do sieci daje możliwość stworzenia od podstaw samowystarczalnego systemu zasilania. Dla kogoś, kto pasjonuje się tematyką ”wolnej energii” oraz osobowościami takimi jak Nikola Tesla, to istne spełnienie marzeń.
Tego typu tematy nie pojawiły się w naszym życiu teraz i tu – na Dąbrowie. Przewijały się bowiem w naszych rozmowach dużo wcześniej.
Aktualnie mamy dopiero zalążki naszego docelowego systemu zasilania. Jednak nie mi o tym pisać, bo się na tym kompletnie nie znam! Za to cieszę się z każdej świecącej żarówki i z tego, ze mam gdzie telefon doładować;) Reszta przyjdzie z czasem i z naszą pracą.
5) Ogród
Uwielbiamy rośliny! Zanim tu zamieszkamy, mieliśmy kilka ogrodów w rożnych miejscach. Dosłownie zakochałam się w całym procesie uprawy roślin: od nasionka do zbiorów. Jakie to magiczne, że z malutkich nasion powstają dorodne warzywa, owoce, kwiaty, krzewy, drzewa! W ogrodzie natura tańczy, obnażając nam swoją moc i potęgę. Zafascynowani jej tańcem, z roku na rok uczymy się coraz więcej i powiększamy nasz ogród o nowe gatunki.
Biorąc pod uwagę, że w sklepach jedzenie jest drogie oraz, że nie za bardzo wiadomo co kupować ( pryskali? nie pryskali?), to własny ogród jest ogromnym przywilejem.
6) Minimalizm
Wcześniej wspominałam o konsumpcjonizmie, który gubi ludzkość i niszczy Planetę. Po drugiej stronie można postawić inny popularny teraz trend – minimalizm.
Dla mnie minimalizm to jeden ze sposobów na wyjście z zakupowego obłędu oraz ułatwienie sobie codziennego życia. W pewnym zakresie praktykowałam minimalizm zanim zamieszkaliśmy off grid. Jako prosty, praktyczny sposób na radzenie sobie z życiowym chaosem (mniej rzeczy=mniej sprzątania= więcej czasu dla siebie). Teraz patrzę na minimalizm o wieleszerzej – jako na system prostego życia, w którym jest to, czego się pragnie i potrzebuje, a nie ma tego, co zagraca i przytłacza, jako na rozsądne gospidarowanie energią: życiową, elektryczną, finansową.
Współczesny świat to pogoń: praca, załatwianie spraw, które w gruncie rzeczy nie mają znaczenia. Nie każdy się w tym odnajduje. Ja – nie. Ja preferuję życie ograniczone do esencji, jaką chcę z niego wydobyć i tak właśnie rozumiem minimalizm.
Off grid bardzo się z tym łączy na wielu poziomach. Minimalizujemy zużycie zasobów, takich jak woda i prąd, minimalizujemy koszty życia oraz naszą zależność od czynników, od których nie chcemy zależeć. Na przykład: nie chcemy wiązać naszego przetrwania z faktem czy posiadamy pracę zarobkową czy też nie. Życie bez sieci niweluje szereg spraw i uniezależnia człowieka od konieczności ich załatwiania. To wprowadza porządek w priorytetach i daje przestrzeń na twórcze działanie.
7) Twórczość
Ludzie to kreatywne bestie! Jestem pewna, że i ty masz wiele pomysłów, które pragnież zrealizować, ale tego nie robisz, np. z braku czasu, wiary w siebie, itp.
Jeśli chodzi o nas, to ilość generowanych pomysłów wymyka się spid kontroli. Zawsze brakowało czasu, pieniędzy, śmiałości.. Niezrealizowane projekty twórcze są jak małe dzieci. Nie dają o sobie zapomnieć i „marudzą”, bo chcą zostać zauważone. Spychanie ich na bok w dłuższej perspektywie rodzi smutek i frustrację. Myślę, że każdy człowiek, powinnien zadbać by w jego życiu znalała się przestrzeń na własny rozwój w kierunkach dowolnie wybranych. Jasne – kształcimy się i szkolimy odpowiednio do branży w której zarabiamy, ale czy to zawsze jest spójne z tym, co rzeczywiście chcemy i lubimy robić? W moim przypadku tak nie było, dlatego zmianę trybu życia łączę z moją wewnętrzną potrzebą tworzenia czegość od podstaw- po swojemu.
Życie off grid sprzyja naszej kreatywności. Osada Dąbrowa to idealne miejsce na realizację rozmaitych pomysłów oraz eksplorację naszych zainteresowań i pasji.
Nie sądzę, że jesteśmy jakoś szczegolnie utalentowani czy wyjątkowi w tym względzie. Myślę, że ludzie skrywają w sobie wiele talentów, z których rezygnują na poczet życia codziennego. My nie chcemy tego robić; przeciwnie- pragniemy realizować nasze pomysły i rozwijać zainteresowania nawet jeśli nie przyniosą zysku, itp. I choć aktualnie obowiązki i praca, wciąż pochłaniają większość naszego czasu, to zauważam, i bardzo cieszę się tym, że kreatywność coraz częściej pojawia się u nas w domu.
8) A co z SYSTEMEM? Pro? Anty? czy jak?
Coraz częściej słyszy się, że ktoś jest „anty-systemowy”. Czy ja tak o sobie myślę? Hm… Może zacznę od tego, czym (w moim odczuciu) jest ten tzw. SYSTEM.
Osobiście, jestem zafascynowana najróżniejszymi systemami, jakie potrafi stworzyć człowiek. Spójrzmy na przykład na niektóre systemy zrównoważone (sustainable systems), łączące nowoczesne technologie z prawami natury i sprzyjające zarówno ludziom jak i środowisku. Przecież to piękne!
Jednak ten nasz „SYSTEM” (przez duże „S”) nie mieści się nawet w definicji tego słowa i nazywanie go w ten sposób jest bardzo mylące. Pojęcie ”SYSTEM” oznacza powiązania, elementy, procesy i sprzężenia, które działają razem i realizują dany cel. Jaki więc cel realizuje ta nasza sztucznie stworzona rzeczywistość oparta na przepisach, zapisach, umowach, nie respektujących ani człowieka ani przyrody? Pytam tylko retorycznie- samą siebie, bo serio nie wiem (!?). Po prostu nie potrafię siebie samej przekonać, że to, z czym mamy do czynienia jest systemem.
Dlatego w swoim rozumieniu, nie jestem wcale anty-systemowa 🙂 . .Natomiast jeśli miałabym powiedzieć czy zgadzam się z tym, w jakim kierunku idzie nasz Świat i tzw. ”postęp”, to powiem, że: „Nie!”
Coraz głośniej mówi się, że mamy do czynienia z matrixem, który niczym lepka pajęczyna trzyma ludzi w zniewoleniu. Nie chcę jednak teraz wchodzić w te tematy, bo to jest subiektywne doświadczenie rzeczywistości (jedni widzą i czują tak; a inni- inaczej).
Dla mnie chyba najwłaściwszym słowem będzie tu UWIKŁANIE. Współczesny człowiek, czy tego chce czy nie, żyje w UWIKŁANIU. Jest oderwany od Natury i sztucznie wpłatany w niezdrowe zależności oraz mechanizmy wyzysku i władzy. Nierzadko – na wielu poziomach, tj. finansowym, emocjonalnym, energetycznym. To nas wysysa niczym cytryny! Drenuje z nas energię i moc, którą potrzebujemy do pięknego i kreatywnego życia. Zamiast żyć- walczymy o przetrwanie. Zmuszamy się do parcia naprzód w nadziei na polepszenie swojej sytuacji.
Dlaczego w tym trwamy?
Powodów jest pewnie tyle, ilu ludzi na Świecie. Część z nas po prostu chce i dobrze się w tym odnajduje. Część z nas – boi się zmian i nie widzi możliwości innego życia.
Co więcej! My wręcz uwielbiamy profity, jakie na nas spływają, gdy dobrze gramy w tą z góry narzuconą nam grę (pieniądze, kariera, sława)…
I tu właśnie zahaczam o jeden z głównych powodów mojego pójścia w las… Ja się po prostu duszę, w takiej „ustawce”. Męczą mnie te najróżniejsze sprawy, zależności, nakazy, zakazy, które należy sumiennie wykonywać, by w zamian dostać jakiś profit (np. fajną wypłatę). Osobiście nie mogę oprzeć się wrażeniu, że my wszyscy gramy w jakąś grę punktową dla dorosłych! Grę, w której gracz zbiera punkty ( BIKi, sriki itp) i zdobywa nowe levele… Hm…Ta gra, mnie nie kręci i nie chcę w nią grać 
Pragne żyć, tworzyć, dawać, a nie zarabiać, osiągać, brać…Tak, wiem, że to nie musi się wykluczać, ale będąc „uwikłaną” bardzo ciężko jest wyłuskać czas na bycie bezproduktywnym, cieszenie się życiem bez spiny, realizację zwariowanych pomysłów i życie dniem. No dobra! może za bardzo filozofuję .. ale próbuję przedstawić swój (dość odjechany) w tym temacie punkt widzenia. Poza tym ostrzegałam na początku, że ten wpis będzie szczery do bólu!!
.. ale próbuję przedstawić swój (dość odjechany) w tym temacie punkt widzenia. Poza tym ostrzegałam na początku, że ten wpis będzie szczery do bólu!! Także nie przedłużając tego wywodu, skwituję, że to nasze off-gridowe życie ma wiele wspólnego z wewnętrzną potrzebą „odwikłania się” i życia po swojemu.
9) "Od tej wolności w dupach wam się po przewracało!"
Gdy oświadczyłam mojej rodzicielce, że rzucam pracę, życie w Szczecinie i będę z Tomkiem mieszkać w starym domu bez prądu i bieżącej wody (oraz bez oszczędności na gruntowny remont), to moja mama, robiła co mogła by mi to z głowy wybić.
W pewnym momencie zabrakło już jej argumentów i w swej bezsilności wykrzyczała: ” od tej wolności juz wam się dupach poprzewracało!” Trafiła w sedno!
Dobrze czuła, że nasza decyzja jest poważna i niepodważalna, bo wynikająca z ogromnej potrzeby niezależności i chęci spełniana marzeń.
„Wolność kocham i rozumiem, wolności oddać nie umiem”
Zawsze opornie mi szło podporządkowywanie się woli rodziców i nauczycieli. Tomkowi zresztą też. Mieli nas wykształcić, ukształtować na obywateli, a wyszło, jak wyszło.
Najlepsze były czasy tzw. „buntu”. Wiadomo trzeba się było przepoczwarzyć w istotę „dorosłą”. Paradoksalnie był to czas mojej normalności, bo nie wyróżniałam się niczym szczególnym od moich zbuntowanych przyjaciół. Razem krzyczeliśmy na koncertach: ”bo im tylko o to chodzi, abyś sam sobie szkodził, abyś sam nie mógł mysleć, abyś sam nie mógł chodzić”(cyt. wiadomo kogo:))
Byliśmy w tym razem i to był piękny czas:) Życie płynęło, a ja w sercu (mimo zacnej metryki), nadal pozostawałam niezmiennie zbuntowana. Moja wolna dusza, dojrzewała wraz ze mną i nigdzie się nie wybierała!!! Chyba właśnie dlatego długo nie dbałam w życiu o stabilizację i tzw. bezpieczeństwo. Pragnęłam doświadczać i kochać. W imię wolnosci (i miłości) rzucałam ciekawe prace…i nie raz ruszalam z Tomkiem w nieznane. Pewnie dlatego też nie miałam oporów, by zrobić to po raz kolejny 🙂
